API چیست؟| api به عنوان یک مفهوم در اوایل دهه ۱۹۶۰ شروع به ظهور کردند. در این دوره، نرمافزارها و سیستمهای کامپیوتری عمدتاً برای پردازش دادهها و انجام محاسبات پیچیده طراحی میشدند. در آن زمان، برای ارتباط بین سیستمها و نرمافزارها از دستورات سیستم و تابعها استفاده میشد که بهنوعی شباهتهایی با APIهای امروزی داشت.
در این سالها، سیستمهای عامل اولیه مانند UNIX و IBM OS نیاز به استانداردهای مشخص برای تعامل بین بخشهای مختلف سیستم داشتند. این تعاملات سادهتر از آنچه که امروزه میشناسیم، اما پایههای اولیه APIها در این دوران شکل گرفت.
دهه ۱۹۹۰ با ظهور اینترنت و توسعه وب، APIها به ابزاری کلیدی برای ایجاد ارتباطات میان سرویسهای مختلف آنلاین تبدیل شدند. یکی از مهمترین تحولات این دوره، ظهور وبسرویسها بود که با استفاده از پروتکلهایی مانند SOAP (Simple Object Access Protocol) و XML-RPC به نرمافزارها و سیستمها امکان برقراری ارتباط در بستر وب را میداد.
RESTful API و توسعه وب ۲.۰
در این دوره، مدلهای جدیدی مانند RESTful API (Representational State Transfer) بر پایه HTTP و JSON بهعنوان جایگزینی برای وبسرویسهای پیچیدهتر مانند SOAP معرفی شدند.
APIهای RESTful به دلیل طراحی ساده و مقیاسپذیری بالا بسیار محبوب شدند و بسیاری از وبسایتها و سرویسهای آنلاین، از جمله Twitter، Facebook، Google و Amazon، APIهایی را بر اساس این معماری منتشر کردند.
با رشد استفاده از اپلیکیشنهای موبایل در اوایل دهه ۲۰۱۰، APIها به یکی از ارکان اصلی توسعه نرمافزارهای موبایل تبدیل شدند. توسعهدهندگان اپلیکیشنها برای دسترسی به دادهها و خدمات از APIهای مختلف استفاده میکردند. این روند بهویژه با گسترش سرویسهای ابری و سرویسهای مبتنی بر اشتراک دادههای بزرگ (Big Data) تسریع شد.
همچنین، APIهای هوش مصنوعی و یادگیری ماشین در این دوره رشد چشمگیری داشتند. شرکتهایی مانند OpenAI و Google با ارائه APIهای مخصوص برای پردازش زبان طبیعی، تشخیص تصویر، و سایر قابلیتهای هوش مصنوعی، این فناوریها را برای توسعهدهندگان قابل دسترستر کردند.
در دهه ۲۰۲۰، با ادامه رشد معماری میکروسرویسها (Microservices) و هوش مصنوعی، APIها همچنان به محور اصلی تحولات دنیای نرمافزار تبدیل شدند. میکروسرویسها از APIها برای تقسیم سیستمها به بخشهای کوچک و مستقل استفاده میکنند تا به این طریق هر بخش بتواند بهطور مجزا عمل کرده و مقیاسپذیری و انعطافپذیری سیستمها افزایش یابد.
در این دوران، APIهای GraphQL بهعنوان یک گزینه جدید بهویژه در زمینه تعامل با دادهها مورد توجه قرار گرفتند. این فناوری به توسعهدهندگان این امکان را میدهد که درخواستهای دقیقی برای دادهها ارسال کنند و تنها دادههای مورد نیاز خود را دریافت کنند.
API یا (Application Programming Interface) رابط برنامهنویسی کاربردی:
مجموعهای از قوانین و پروتکلها است که به نرمافزارها اجازه میدهد با یکدیگر ارتباط برقرار کنند. به زبان ساده، APIها ابزارهایی هستند که به برنامههای مختلف این امکان را میدهند تا دادهها و قابلیتهای خود را به اشتراک بگذارند.
. APIها به توسعهدهندگان این امکان را میدهند تا با استفاده از قابلیتهای نرمافزارها و خدمات دیگر، برنامههای خود را بهبود دهند و گسترش دهند.
APIها نقش بسیار مهمی در توسعه نرمافزارهای مدرن دارند و به برنامهها اجازه میدهند تا به شیوههای خلاقانهتر و کارآمدتر با یکدیگر تعامل کنند.
– Web API: امکان برقراری ارتباط از طریق اینترنت، اغلب با استفاده از پروتکل های HTTP/HTTPS.
– کتابخانه های API: عملکردها و رویه ها را برای کتابخانه های نرم افزاری ارائه می دهد.
– APIs سیستم عامل: به برنامه ها اجازه می دهد تا با سیستم عامل تعامل داشته باشند.
کاربردهای رایج:
– دسترسی به خدمات وب (مانند رسانه های اجتماعی، درگاه های پرداخت و غیره).
– یکپارچه سازی سیستم های نرم افزاری مختلف
– خودکارسازی وظایف و گردش کار.
REST در مقابل SOAP:
- – REST (انتقال حالت نمایندگی): یک معماری سبک وزن و بدون حالت که از روش های استاندارد HTTP (GET، POST، PUT، DELETE) استفاده می کند.
- – SOAP (Simple Object Access Protocol): پروتکلی است که از XML برای قالب بندی پیام استفاده می کند و برای مذاکره و انتقال پیام به پروتکل های لایه کاربردی دیگر متکی است.
- Authentication: بسیاری از APIها نیاز به احراز هویت دارند که اغلب از روش هایی مانند کلیدهای API، نشانه های OAuth یا JWT (JSON Web Tokens) استفاده می کنند.
- مستندات: APIهای خوب دارای اسناد جامعی هستند که نحوه استفاده از آنها را توضیح می دهد، از جمله نقاط پایانی، فرمت های درخواست/پاسخ، و مثال ها.
انواع APIها:
– REST (Representational State Transfer): یک سبک معماری که از پروتکل HTTP برای تبادل دادهها استفاده میکند و از عملیاتهایی مثل GET, POST, PUT, DELETE بهره میبرد.
– SOAP (Simple Object Access Protocol): یک پروتکل مبتنی بر XML که برای تبادل اطلاعات بین برنامهها استفاده میشود.
– GraphQL: یک زبان پرسوجو برای APIها که به کاربران اجازه میدهد دقیقاً دادههایی را که نیاز دارند درخواست کنند.
– WebSocket: یک پروتکل برای ارتباطات بلادرنگ که به برنامهها اجازه میدهد به صورت دوطرفه دادهها را تبادل کنند. این پروتکل برای اپلیکیشنهایی که نیاز به ارتباط بلادرنگ دارند بسیار مفید است.
مزایای استفاده از API چیست؟
– اتوماتیکسازی فرآیندها: APIها اجازه میدهند تا بسیاری از فرآیندها به صورت خودکار و سریع انجام شوند.
– یکپارچهسازی سیستمها: APIها امکان اتصال و یکپارچهسازی سیستمها و برنامههای مختلف را فراهم میکنند.
– کاهش زمان توسعه: با استفاده از APIها میتوان قابلیتهای موجود را بدون نیاز به توسعه مجدد بهرهبرداری کرد.
– افزایش بهرهوری: با استفاده از APIها، توسعهدهندگان میتوانند از قابلیتها و خدمات موجود استفاده کنند و نیازی به توسعه مجدد آنها ندارند.
– ارتباط بین سیستمها: APIها به سیستمهای مختلف اجازه میدهند تا به راحتی با یکدیگر ارتباط برقرار کنند و دادهها و خدمات خود را به اشتراک بگذارند.
– افزایش مقیاسپذیری: با استفاده از APIها، برنامهها میتوانند به راحتی قابلیتها و خدمات جدیدی را اضافه کنند و به سرعت گسترش یابند.
مثال از استفاده API
فرض کنید میخواهید از API نقشه گوگل برای نمایش موقعیتها بر روی نقشه در سایت خود استفاده کنید. شما میتوانید از API گوگل مپس (Google Maps API) استفاده کنید تا این دادهها را به راحتی در سایت خود نمایش دهید.
API ها نقش بسیار مهمی در توسعه نرمافزارهای مدرن دارند و به برنامهها اجازه میدهند تا به شیوههای خلاقانهتر و کارآمدتر با یکدیگر تعامل کنند.
مثال از استفاده از API
فرض کنید میخواهید اطلاعات آب و هوا را در وبسایت خود نمایش دهید. شما میتوانید از یک API آب و هوا مانند OpenWeatherMap استفاده کنید. نمونه درخواست به شکل زیر خواهد بود:
```http GET https://api.openweathermap.org/data/2.5/weather?q=Tehran&appid=YOUR_API_KEY ```
و پاسخ ممکن است به این شکل باشد:
```json { "weather": [{ "description": "clear sky", "icon": "01d" }], "main": { "temp": 298.15, "pressure": 1013, "humidity": 30 }, "name": "Tehran" } ```
امنیت در استفاده از API
– احراز هویت: بیشتر APIها نیاز به احراز هویت دارند. معمولاً از کلیدهای API یا توکنها برای احراز هویت استفاده میشود.
– محدودیت نرخ:APIها معمولاً محدودیتهایی برای تعداد درخواستها در یک بازه زمانی مشخص دارند تا از سوءاستفاده جلوگیری کنند.
– استفاده از HTTPS:برای امنیت بیشتر، درخواستها به APIها باید از پروتکل HTTPS استفاده کنند تا دادهها به صورت رمزنگاری شده ارسال شوند.
APIها نقش بسیار مهمی در توسعه نرمافزارهای مدرن دارند و به برنامهها اجازه میدهند تا به شیوههای خلاقانهتر و کارآمدتر با یکدیگر تعامل کنند.
به نظر میرسد که در آینده نزدیک، APIها همچنان به عنوان ابزاری کلیدی در توسعه نرمافزار و ایجاد ارتباط بین سرویسهای مختلف ادامه خواهند داد، به ویژه با گسترش اینترنت اشیا (IoT)، فناوری بلاکچین و هوش مصنوعی.
در نهایت، APIها برای کسبوکارها و توسعهدهندگان این امکان را فراهم میآورند که سرعت توسعه محصولات و خدمات خود را افزایش دهند و نوآوریهای جدیدی را در اختیار کاربران قرار دهند.